* Menu India * Indiase Instrumenten * Kijkwijzer India *

* KARNATISCHE MUZIEK * HINDOESTAANSE MUZIEK * QAWWALI *

Wanneer de kenmerken van de traditionele Indiase muziek langzaamaan vaste vormen aannemen kan men spreken van klassieke muziek. De Indiase klassieke muziek kan opgesplitst worden in de Zuid-Indiase (Karnatische) muziek en de Noord-Indiase (Hindoestaanse) muziek. Ook de qawwali muziek uit Pakistan komt hier aan bod.


HINDOESTAANSE / NOORD-INDIASE MUZIEK
(Noord-India)
In het noorden heeft het islamitische Moghulrijk een grote invloed gehad. Door de moslims die vanaf de 12e eeuw het noorden binnenvallen, krijgen muzikale invloeden uit Perzië, Mongolië en Turkije de kans om India binnen te dringen. Ook is er sprake van een plaatselijke ontwikkeling van nieuwe muziekinstrumenten en speltechnieken die beperkt blijven tot het noorden. Zo wordt de ritmische begeleiding in Noord-India verzorgd door de tabla. Daarnaast bespeelt men de sitar, bansuri, sarangi en shenai.

De klassieke Hindoestaanse muziek wordt beschouwd als een goed voorbeeld van een stabiele muziekcultuur. De muziek wordt via traditionele familiescholen of gharana's doorgegeven. Deze scholen zouden voortgekomen zijn uit de beroemde muziekscholen aan het hof van de Moghul  sultan Akbar. Of dit echt waar is, valt niet te bewijzen. Maar het geeft de Hindoestaanse muziek wel een bepaalde uitstraling en waardigheid.

De belangrijkste vormen binnen de Hindoestaanse muziek zijn de dhrupad, de dhamar, de khyal en de thumri. Daarnaast bestaan er liedvormen als de ghazal en bhajan. Het grootste deel van alle Indiase muziek die het Westen bereikt is Hindoestaans. De wereldberoemde sitarspeler Ravi Shankar behoort tot de belangrijkste vertegenwoordigers van deze stijl.

KARNATISCHE / ZUID INDIASE MUZIEK
(Zuid India)
In de Zuid-Indiase of Karnatische muziek is de muzikale Indiase traditie van voor de mosliminvasies het best bewaard gebleven. De islamitische overheersing heeft het zuiden niet bereikt. De Karnatische muziek volgt strak de schema's van de raga en tala.

De ritmische begeleiding wordt in Zuid-India verzorgd door de mrdangam. Daarnaast bespeelt men de sitar, bansuri, sarangi en shenai.

In de Karnatische muziek zijn vooral de vormen van varnam en kriti van belang.

QAWWALI
(Pakistan)
Qawwali is een eeuwenoude muziekvorm die voortkomt uit de 13e eeuwse Soefi Broederschappen. Deze gaan weer terug op de hofmusicus Amir Khusrau. Zijn liederen nemen in het qawwali repertoire nog steeds een belangrijke plaats in.

Het qawwali repertoire bestaat uit religieuze liederen die bij de graven van de Soefi Heiligen en Meesters worden gezongen. Tegenwoordig is deze muziek ook buiten de religieuze context populair.

Kenmerken van qawwalli zijn de grote melodische vrijheid, een virtuoos stemgebruik en ritmische gedrevenheid. Daarnaast wordt qawwali gekenmerkt door variaties en improvisaties door solisten die zich laten begeleiden op een harmonium en door een koor. Enkele leden kunnen daarnaast spelen op de dholak en/ of tabla. De improvisaties van de solisten worden steeds onderbroken door het koor, dat steeds op het basismotief terugkeert. Door een constante herhaling scheppen de zangers een meditatieve sfeer. Zo wordt langzaam een religieuze trance opgebouwd, die eindigt in een krachtige climax. Gezongen wordt er zowel in het Hindi, als in het Urdu en Farsi.

De bekendste vertegenwoordiger van deze muziek is Nusrat Fateh Ali Khan. Deze artiest heeft ook veel geëxperimenteerd met westerse popmuziek. Hij introduceert de qawwali in de westerse wereld. In 1991 werkt hij samen met componist en producent Michael Brooks aan het album 'Mustt Musst'. De dance-act Massive Attack heeft hier een remix van gemaakt die de conservatieve qawwali wereld schokte. Een andere bekende qawwali groep is de Sabri Brothers.